شاعري

زندگیء سان روز ٿو ملٹو پوي

 زندگیء سان روز ٿو وڙھٹو بوي

زندگيءَ لاءِ زهر روز ٿو پيڻو پوي

18/10/2015 in the morning on the road from Sukkur to Rohri/

وقت جي پڪار

 

هر پل وقت جي سئي جي ٽڪ ٽڪ اهو پئي ٻڌائي ته جلدي ڪيو مان گذري رهيو آهيان هي وقت آهي ته اوهان جاڳو ۽ پنهنجي حالت بهتر بڻايو پر افسوس ته اڪثريت آابادي اها ٽڪ ٽڪ يا ته نه ٿي ٻڌي يا جيڪڏهن ٻڌي  به تي ته ڪو خاص ڌيان ڏيڻ بدران ان کي نظر انداز ڪندي گذريو وڄي ۽ پوءِ جڏهن انسان وڪڙ ۾ اچي ٿو ته کيس پنهنجي ان غفلت تي پشيماني ٿي ٿئي، افسوس ٿو ٿئي، ڏک ٿو ٿئي ڇوته هاڻي اهو ويل وقت ته واپس اچي ڪونه ٿو سگھي ۽ گذريل وقت ۾ نه ڪيل ڪم هو هن وقت ڪري ڪونه ٿو سگھي بس پوءِ ڀوڳي ٿو ۽ پنهنجي قسمت کي پٽون ۽ پاراتا ٿو ڏئي. امداد حسيني سچ چيو هو ته مان ويل وقت ته ناهيان جو پڪاري مون کي، ان جو مطلب کڻي حال ۾ چيل ڪا ڳالهه يا اڌمو هو پر سندس ان شعر ۾ پڻ اها ڳالهه واضع نموني ٻڌايل آهي ته  ويل وقت ڪڏهن به واپس ناهي ايندو. 

اهڙن ئي احساسن جي اپٽار لطيف سرڪار پڻ ڪري ويو هو ته اٿي رائو ريل ويٺلن تان واري وري يا وري هي ته 

ساڄن ملي تن کي جيڪي مٿان رندن روئن.

اڄو وقت جي سئي جي ٽڪ ٽڪ کي ٻڌون ۽ سڀاڻي جوڪم اڄ ۽ اچ جو ڪم هاني ڪيون