ڪامريڊ ڊائريءَ جو ٽيون ورق

21 اپريل 2002 ڏينهن آچر

ڪامريڊ سائين

اڄ ناز هاءِ اسڪول خيرپور ۾ امجد لاشاري ۽ ڪجھ ٻين دوستن پاران سيمينار رکيو ويو هو جنهن جي صدارت لاءِ ضلع حڪومت خيرپور جي ناظمه محترمه نفيسه شاهه صاحبه جن کي جڏهن ته مهمان خاص ضلع حڪومت جو نائب ناظم مسٽر شيرمحمد ڦلپوٽو جن کي مدعو ڪيو ويو هو پر خبر ناهي اهي الائي ڇو ڪونه آيا. پروگرام پوءِ به ٿيو جنهن جي صدارت شاهه عبدالطيف يونيورسٽيءَ جي پروفيسر جناب عبدالمجيد چانڊئي صاحب جن ڪئي جڏهن ته مهمان خاص جناب امتياز ڦلپوٽو سابق ميمبر سنڌ اسمبلي جن هئا. ان پروگرام ۾ مون کي پڻ تقرير جو سڏ ڏنو ويو هو، هميشه وانگر منهنجي جذباتي تقرير هئي. مان پاڻ سمجهان ٿو ته اهو هڪ غلط لاڙو آهي جنهن تي مون کي ڪنٽرول ڪرڻو آهي. اڪثر تقريبات ۾ جذباتي تقريرون ڪندي پنهنجي اصلي موضوع کان هٽي ويندو آهيان. پر اڄ پنهنجي موضوع سان واڳيل رهيم. منهنجي تقرير جا حوالا پروفيسر عبدالمجيد چانڊئي صاحب سان گڏ سائين استاد غلام رسول ٻرڙي به ڏنا ۽ چيو ته کيس ڏاڍي خوشي ٿي آهي ته اڄ سندس شاگرد اهڙي دهنوادار تقرير ڪري ٿا وڃن. هن وڌيڪ اهو به چيو ته کيس اهي ڏينهن ٿا ياد اچن جڏهن آءُ سندس شاگرد هئس ۽ ڪلاس ۾ شرميلي انداز ۾ سندس ڪلاس وٺندو هوس.

پروگرام جي سڀ کان وڏي جذباتي تقرير مسٽر امتياز ڦلپوٽي صاحب جي هئي. موصوف دل کولي پ پ پ ۽ مسلم ليگ کي ننديو ۽ کين لٽيرو، ڌاڙيل، چور سڏڻ سان گڏ ٻين اهڙن ”لقبن“ سان نوازيو. سائين جن سڄا پگھرجي ويا هيا. مون سوچيو پئي ته چڱو ٿيو ته هو پروگرام ۾ آيا ۽ پنهنجي اندر ۾ دکندڙ لاوي کي لفظن جو روپ ڏئي ٻاهر ڪڍي من ٺاريائون.

 پروگرام ۾ سڀني کي ضلع جي چونڊيل نمائندن جي نه اچڻ جو سخت ڏک، ڪاوڙ ۽ افسوس ٿيو هو. سڀني تقرير ڪندڙن پاران خيرپور جي ڦول باغ ۾ بک هڙتال تي ويٺل شهر جي صفائي عملي تي پوليس جي ظالمانا ڪاروائي تي سخت ڪاوڙ هئي. ياد رهي ته پوليس وارين صفائي ڪندڙ عورتن (ڀنگياڻين) کي چوٽين کان گھليندي لٺيون وسايون هيون ۽ ڪامريڊ خبر اها به آهي ته اڄ ڏينهن تائين کين پگھارون ادا نه ڪيون ويون آهن.

ڪامريڊ مان سوچيان پيو ته يا خدا اهي انسان ڪيئن زندگي گذاريندا هوندا جن جي ڪل پگھار ئي محض ٽي، چار يا وڌ کان وڌ پنج هزارن تائين آهي!!!؟؟؟ مهيني جا پهريان ويهه ڏينهن گذري ويا آهن کين پگھارون ادا نه ڪيون ويون آهن پر جڏهن هنن ان جي گھر ڪئي ته کين بي عزتو ڪري مٿن لٺيون وسايون ويون! ٻيو وڏو سچ هي آهي ته انهن تي لٺين وسائڻ جو آرڊر ڏيڻ وارا اهي نام نهاد عوام دوست چونڊيل نمائندا آهن، جن جي زبان عوام عوام ۽ جمهوريت جمهوريت ڪري ڪاڪڙي سان وڃي لڳي آهي.

بهرحال هڪ ڳالهه چڱي آهي ته منهنجي شهر جا نوجوان باشعور آهن، اهي ظلم ۽ زيادتي خلاف قلمي ۽ عملي جدوجهد ڪرڻ کان اصل نه ڪيٻائيندا آهن ۽ سندن ڪاوشن جو نتيجو آهي ته خيرپور جي پرنٽنگ پريس ڪنهن حد تائين نيلاميءَ کان بچي ويئي آهي ۽ ان ۾ ڪم ڪندڙ پنجاهه جي لڳ ڀڳ ملازم بي روزگار ٿيڻ کين بچي ويا آهن.